Czym różni się prawidłowo ułożona podłoga na gruncie od podłogi na stropie? Sprawdź!

Podłogi w budynkach można wykonywać na różne sposoby, m.in. w zależności od tego, czy są układane na gruncie, czy na stropie. Właściwe przeprowadzenie prac ma ogromne znaczenie dla trwałości podłóg i komfortu ich użytkowania. Podłoga na gruncie musi skutecznie chronić przed wilgocią i utratą ciepła, podczas gdy podłoga na stropie powinna zapewniać bardzo dobrą izolację akustyczną i cieplną pomiędzy kondygnacjami.

Jak wykonać podłogę na gruncie w budynkach niepodpiwniczonych?

Większość obecnie stawianych budynków jednorodzinnych to obiekty niepodpiwniczone. Prawidłowa izolacja przeciwwilgociowa lub przeciwwodna, a także termiczna stanowi dość duży wydatek, dlatego piwnice nie cieszą się szczególną popularnością. W związku z tym w pierwszej kolejności zajmiemy się układaniem podłogi na gruncie w budynkach bez piwnic.

Trzy popularne metody układania podłóg na gruncie

Proces wykonania podłogi na gruncie rozpoczyna się od ułożenia podsypki piaskowej o grubości 10–15 cm na gruncie rodzimym. Następnie podsypka jest dokładnie zagęszczana, a na niej układa się co najmniej 10 cm chudego betonu klasy C 8/10 (B 10). Na warstwę betonu aplikuje się izolację przeciwwilgociową z folii lub papy podkładowej, szczelnie połączoną z izolacją poziomą fundamentów. Kolejną warstwą jest izolacja termiczna wykonana ze styropianu, płyt polistyrenu ekstrudowanego (XPS) lub twardej wełny mineralnej. Następnie na materiale izolacyjnym układa się folię zabezpieczającą przed przeciekaniem jastrychu, którego warstwa ma zwykle ok. 5 cm grubości. Podczas wylewania jastrychu należy pamiętać o dylatacjach obwodowych z taśmy brzegowej. Tak wykonana podłoga ma łączną grubość 35–45 cm.

W celu zmniejszenia grubości podłogi można zastosować inną technologię układania podłóg bezpośrednio na gruncie. Na zagęszczonej warstwie piasku lub żwiru (lub na piaszczystym gruncie rodzimym) układa się izolację przeciwwilgociową z folii lub papy, łącząc ją z izolacją fundamentów. Następnie kładzie się ok. 15 cm polistyrenu ekstrudowanego, folię i 5 cm podkładu podłogowego (jastrychu).

Inną, mniej popularną, metodą jest użycie keramzytu. Na izolacji przeciwwilgociowej usypuje się ok. 30 cm warstwę keramzytu, a na niej układa się folię i 5 cm podkładu podłogowego. Taka podłoga ma ok. 35 cm grubości.

Mostki termiczne – jak ich uniknąć?

Styk ściany fundamentowej i podłogi na gruncie to jedno z miejsc najbardziej narażonych na powstawanie mostków termicznych w budynku. Aby temu zapobiec, należy zaizolować betonowe ławy, murowane ściany fundamentowe, stojące na nich ściany zewnętrzne oraz samą podłogę na gruncie. Ocieplenie ściany fundamentowej powinno być połączone z ociepleniem ścian warstwowych, natomiast izolacja podłogi na gruncie powinna stykać się bezpośrednio ze ścianą nośną nadziemia, a nie fundamentową, która zazwyczaj charakteryzuje się gorszą izolacyjnością termiczną.

Jak układać podłogę na gruncie w domu z piwnicą?

Jeśli dom jest podpiwniczony, a piwnica nieogrzewana, inwestor może zrezygnować z warstwy izolacji termicznej. W przypadku piwnicy zdecydowanie bardziej istotna jest odporność podłoża na wilgoć oraz izolacja przeciwwodna. W zależności od warunków hydrologicznych na działce hydroizolacji wymagają zarówno ściany fundamentowe, jak i podłoga. Zabezpieczenie przed przenikaniem wilgoci przez konstrukcję do wewnątrz budynku dobiera się indywidualnie, biorąc pod uwagę szereg lokalnych czynników, m.in. przepuszczalność gleby, poziom wód gruntowych oraz ich charakter.

Jastrych – co warto wiedzieć o tej warstwie podłogi?

Jastrych to najwyższa warstwa podłogi, która służy jako podkład pod posadzkę. Dostępne są trzy rodzaje jastrychów:

• cementowy – jest to gęsta mieszanka betonowa, którą rozprowadza się agregatem, a następnie wygładza mechaniczną zacieraczką. W sprzedaży dostępne są również jastrychy samorozlewalne, które nie wymagają zacierania;
• anhydrytowy – ma właściwości samopoziomujące, co eliminuje konieczność wyrównywania. Szybko wiąże, jednak pod wpływem wilgoci traci wytrzymałość, dlatego nie nadaje się do mokrych pomieszczeń;
• suchy jastrych – występuje w formie płyt włóknowo-cementowych, gipsowo-włóknowych lub drewnopochodnych (np. popularnych płyt OSB). Płyty łączy się za pomocą zakładek brzegowych, kleju i wkrętów montażowych. Ze względu na brak konieczności wykonywania uciążliwych prac mokrych suchy jastrych często stosuje się w remontowanych domach.

Podłoga na stropie – jak ją ułożyć?

W tym tekście zajmiemy się układaniem podłóg na stropach żelbetowych, które są obecnie zdecydowanie najbardziej popularnym rozwiązaniem. W przypadku stropów pomiędzy kondygnacjami oddzielającymi pomieszczenia o zróżnicowanej temperaturze (np. kondygnacja użytkowa i poddasze nieużytkowe) warstwę ocieplającą układa się zawsze od strony chłodniejszych wnętrz. Do pomieszczeń z podobną temperaturą nie jest konieczne wykonanie warstwy termoizolacyjnej. Istotna jest natomiast izolacyjność akustyczna. Dla stropów żelbetowych osiąga się ją dzięki zastosowaniu jednej z trzech technologii.

Podłoga pływająca

Podłoga pływająca powstaje poprzez ułożenie na stropie warstwy izolacyjnej składającej się np. ze styropianu akustycznego o grubości 3–5 cm, twardej wełny mineralnej lub pianki polietylenowej. Następnie na izolacji umieszcza się folię budowlaną, a na niej 4–5 cm wylewkę. Ważne jest, żeby pomiędzy wylewką a ścianami, słupami i innymi elementami konstrukcyjnymi pozostawić szczelinę dylatacyjną, wypełnianą taśmą lub innym materiałem o dużej elastyczności przeznaczonym do dylatacji. Warto zaznaczyć, że taka podłoga stanowi dodatkowe obciążenie stropu, co powinno zostać uwzględnione w projekcie.

Posadzka pływająca

Na równej powierzchni stropu, w razie potrzeby wyrównanej cementową zaprawą samopoziomującą, układa się warstwę izolacji akustycznej, która oddziela posadzkę od konstrukcji stropu. W przypadku paneli i parkietu ta izolacja ma postać cienkich arkuszy pianki lub miękkich płyt, np. z włókna drzewnego. Pod okładzinami z płytek ceramicznych należy dodatkowo zastosować płyty cementowo-włóknowe, gipsowo-włóknowe lub drewnopochodne na warstwie izolacyjnej. Posadzka musi być oddzielona dylatacyjnie od ścian i innych elementów konstrukcyjnych, co ogranicza przenoszenie drgań i hałasów między kondygnacjami.

Sufit podwieszany

Sufit podwieszany tworzy się poprzez zawieszenie pod stropem aluminiowego stelaża, który wypełnia się wełną mineralną, a następnie mocuje na nim płyty gipsowo-kartonowe (g-k). Takie rozwiązanie nie tylko poprawia izolacyjność akustyczną stropu, ale także umożliwia ukrycie pod sufitem różnych instalacji czy zamontowanie oświetlenia dekoracyjnego. Sufit podwieszany można jednak zastosować tylko w pomieszczeniach o odpowiedniej wysokości, ponieważ obniża on strop od kilku do kilkunastu centymetrów.

Podłoga na stropie drewnianym

Stropy drewniane są dziś rzadziej spotykane z uwagi na ograniczenia konstrukcyjne. Wykonane z drewna, odznaczają się znacznie większą akustycznością, dlatego wymagają dodatkowego wyciszenia – najczęściej w postaci wełny mineralnej układanej między legarami.