Wylewka cementowa i anhydrytowa – którą wybrać?

Wylewka to zamienne określenie podkładu, który stanowi dociążającą i kryjącą warstwę materiału budowlanego układanego na podłodze. W budynkach pod wylewką rozprowadza się przewody instalacji grzewczej, wodnej oraz kanalizacyjnej, a na niej – okładziny z desek, płytek ceramicznych czy paneli.

Do najczęściej stosowanych w budownictwie podkładów należą wylewki betonowe, cementowe i anhydrytowe. Sprawdź, kiedy lepiej sprawdzi się cement lub beton, a kiedy podkład anhydrytowy. Przeczytaj poniższy tekst.

Czym jest wylewka cementowa?

Wylewki podłogowe cementowe różnią się od betonowych w niewielkim stopniu. W skład zarówno jednych, jak i drugich wchodzi cement portlandzki oraz kruszywo. W przypadku podkładów cementowych frakcja kruszywa nie przekracza 1 mm, natomiast beton na wylewkę zawiera kruszywo o frakcji powyżej 1 mm, do 4 mm.

Posadzkę cementową układa się ręcznie lub mechanicznie, a jej konsystencja określana jest jako gęstoplastyczna. Warto podkreślić, że gotowa wylewka cementowa nie ma właściwości samopoziomujących i po wbudowaniu należy ją zatrzeć oraz wygładzić.

Co to jest wylewka anhydrytowa?

Wylewka anhydrytowa powstaje w oparciu o odwodniony gips. Podobnie jak w handlu można nabyć suchą wylewkę cementową w workach, tak również podłoże anhydrytowe kupuje się jako gotową mieszankę przeznaczoną do rozrobienia z wodą na budowie. Należy zaznaczyć, że po urobieniu posadzka anhydrytowa ma postać płynną. Nazywana jest często wylewką samopoziomującą anhydrytową, w odróżnieniu od cementowej czy betonowej, które samopoziomujące nie są.

Warto podkreślić, że posadzka anhydrytowa odznacza się dobrym przewodzeniem ciepła. Z jednej więc strony nie może samodzielnie stanowić warstwy termoizolacyjnej, ale za to świetnie nadaje się na ogrzewanie podłogowe.

Zalety i wady wylewek cementowych

Do zalet podłoży cementowych zalicza się:

• stosunkowo niską cenę;
• odporność na wilgoć – wylewki cementowe, podobnie jak betonowe, nadają się do zastosowania wewnątrz pomieszczeń suchych i mokrych, a także na zewnątrz;
• znaczną odporność mechaniczną.

Wśród wad posadzek cementowych wyróżnia się:

• niewielką płynność, co umożliwia powstawanie pustek w gotowym podłożu;
• konieczność zwilżania wodą po ułożeniu;
• długi czas osiągnięcia pełnej wytrzymałości (28 dni);
• duży skurcz, a w związku z tym konieczność wykonania dylatacji średnio na każde 5×5 m² powierzchni;
• duża minimalna grubość wylewki (4 cm);
• konieczność zbrojenia siatką cienkich wylewek.

Zalety i wady wylewki anhydrytowej

Podłoże anhydrytowe posiada wiele zalet. Wśród nich wymienić należy na pewno:

• doskonałą płynność i właściwości samopoziomujące, co zapewnia uzyskanie gładkiej i równej powierzchni pod dalsze prace;
• brak konieczności wykonywania zabiegów pielęgnacyjnych po budowaniu posadzki;
• ograniczenie stosowania dylatacji w stosunku do wylewek cementowych – ze względu na niski skurcz wymaga się dylatacji co 60m²;
• elastyczność, a w konsekwencji brak konieczności wykonywania zbrojenia;
• mniejsza masa niż w przypadku betonu czy cementu, co ma znaczenie zwłaszcza w przypadku remontów.

Niestety, podłoże anhydrytowe ma również wady. Są to przede wszystkim:

• wysoka cena;
• brak odporności na wodę – posadzki anhydrytowe można stosować wyłącznie pomieszczeniach suchych. Nie nadają się ani do pomieszczeń mokrych i wilgotnych, ani na zewnątrz;
• mniejsza niż w przypadku wylewek cementowych i betonowych wytrzymałość oraz odporność na ścieranie.

Wylewka anhydrytowa czy cementowa?

Wybierając wylewkę, należy kierować się przede wszystkim miejscem wbudowania i jego charakterystycznymi własnościami. Anhydryt doskonale sprawdzi się w pomieszczeniach suchych, zwłaszcza w tych, gdzie przewidziano wodne ogrzewanie podłogowe. Świetnie przewodząc ciepło, doskonale „otuli” każdą z rurek i nie pozostawi niepożądanych pustek w wylewce.

Z kolei tam, gdzie ważna jest wytrzymałość i odporność na ścieranie, a także w pomieszczeniach narażonych na działanie wilgoci czy wręcz wody, bezwzględnie należy zastosować wylewkę cementową.